Ben mobil ağırlıklı bir full stack geliştirici olarak ve son dönemde “Context Engineering” yani Türkçe karşılığıyla “Bağlam Mühendisliği” kavramına derinlemesine girdim. Bu süreçte pek çok şey öğrendim – hem teori hem pratikte. Ama kolay olmadı; aşağıda yaşadığım zorlukları, içsel çatışmaları ve çözüm arayışlarını sırasıyla anlatacağım.

Context Engineering Öğrenirken Yaşadığım Zorluklar

Kavramsal Belirsizlik ve Terim Karmaşası

İlk başlarda “Bağlam Mühendisliği”, “Prompt Engineering”, “Model Context Protocol (MCP)” gibi terimlerin birbirine karışması büyük sorundu. Her kaynak farklı bir tanım veriyordu. Bu terim belirsizliği, ne öğrenmem gerektiğini saptamamı zorlaştırdı. Hangi araçlara odaklanmalıydım? Hangi teknikleri kesinlikle bilmeliyim soruları kafamı çok kurcaladı.

Teknik Altyapı / Model ve Veri Sınırlamaları

Bağlam Mühendisliği’nde pratik yaparken karşılaştığım bazı teknik kısıtlar şunlardı:

• Context window uzunluğu
• Veri toplama / temizleme yükü
• Maliyet ve gecikme (latency)

Bağlam Seçimi ve Relevans Problemleri

Hangi bağlamın önemli olduğu, hangisinin çıkarılabileceği konusunda sürekli bir karar vermek gerekiyordu. Geçmiş vs güncel bilgi, güvenilir vs çelişkili dokümanlar ve context penceresi yönetimi başlıca sorunlardı. Özellikle kodlama alanında güncel olmayan bilgiler ve kütüphaneler ciddi anlamda sorun çıkarıyordu.

Araç ve Altyapı Eksikliği

Vector veri tabanları, retrieval sistemleri, özetleme yöntemleri ve sürekli güncelleme ihtiyacı büyük zorluklardı.

Performans ve Ölçek Problemleri

Küçük projede işler görebiliyordu; ama uygulama büyüdükçe çoklu kullanıcı desteği, latency ve maliyetler ciddi sorun yarattı. Mesela bir android projesi denemek istediğimde Claude Opus 4.1 kullanmak istediğimde ki bu basit 5 ekrandan oluşan ve çok fazla logic olmayan bir projenin maliyeti 19$ oldu.

İnsan ve Organizasyonel Zorluklar

Bağlam mimarisi için ekip içi iletişim, sorumlulukların belirsizliği ve yüksek öğrenme eğrisi ayrı birer engeldi.

Güvenlik, Gizlilik ve Etik Sorunlar

Gizli verilerin bağlam içinde kullanımı, yanıltıcı bağlamlar ve telif hakkı sorunları bu alanın en hassas noktalarıydı. Gerçek bir projede bu güvenliği sağlamak için ekstra efor sarfetmem gerekecekti. Bir çok kişinin buna dikkat etmediğini gördüm ancak bu durum ileride api expose olma gibi konularda büyük sorunlara sebebiyet verecektir. Dikkat etmenizi şiddetle öneririm.

Motivasyon ve Psikolojik Zorluklar

Başarı gecikince moral düşmesi, sürekli güncelleme baskısı ve tamamlanmamışlık hissi yaşadığım kişisel zorluklardı.

Çözüm Arayışları

Küçük prototiplerle başlamak, bağlam güncelliği için süreç oluşturmak, otomatik araçlar kullanmak ve güvenlik politikaları geliştirmek bana yardımcı oldu.

Sonuç

Bugün geldiğim noktada diyorum ki: Bağlam Mühendisliği, sadece teknik bilgi değil; sistem düşüncesi, sürekli öğrenme, ekip işbirliği ve etik sorumluluk gerektiriyor. Kolay bir yol değil ama doğru yapıldığında AI sistemlerinde önemli bir fark yaratıyor. Sanırım şu an Kiro IDE Bağlam mühendisliğine katkı sağlayacak tek tool gibi duruyor diğer tool ve eklentiler henüz bu seviyede değil, herşeyi manuel olarak kendinizin yapması gerekiyor ki doğru sonuçlar alabilmek için Kiro’ya da ilk etapta bilgileri eksiksiz olarak vermelisiniz.